Θα αγοράσω σήμερα με το υπόλοιπο από τα πάγια καινούρια σκέψη.
Η ησυχία σου με ξεδιπλώνει.
Σαν τα διαφημιστικά κάτω από την πόρτα της Κυριακής.
Θρόισμα ερχομού ,μα πάλι και πάλι πλάνη του νου....
Το χάδι σου τελικά βρίσκεται πίσω από πέτρινους τοίχους.
Άχνα δεν βγάζεις, κι ο καφές έχει την γεύση σου.
Έχω το κλειδί μα είναι ευπρεπώς φυλαγμένο στις επιθυμίες μου.
Οξειδώθηκε μαζί με τον ερχομό σου.
[οξείδωση, διαβάζω, είναι μια νέα διαδικασία από νέες ενώσεις. αυτή φοβόμουν πάντα από εσένα. μη μετουσιωθεί σε σκουριά το σιδερένιο κλειδί της αγάπης μου για σένα]
Ακόμη τραβάς τα σκεπάσματα ???
Έλα να παίξουμε κυνηγητό.
Και μη σπρώχνεις τους λυγμούς μου από το σκαλάκι σου.
Σήμερα η ημέρα θέλω να με οδηγήσει σ αυτόν που ``λέει`` το χάδι.
Και το φιλί.
Κι ότι η προσμονή έχει τις μυρωδιές σου στην ανάσα μου.
Ναι μη γελάς.
Τσιγγάνικες οι σκέψεις μου δραπετεύουν και συνέχεια ταξιδεύουν.
Πάω να εναποθέσω τα εσώψυχα μου στα αδέσποτα.
Θέλεις μια γωνία από την αγωνία μου?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου