"Μετά, αργότερα, σου λέγανε συνέχεια, λες και ο χρόνος χτίζονταν στα μελλούμενα/ αγνοώντας, ότι το παρόν, ήταν εδώ και περίμενε, κάποια λύση/ αυτό ήταν λόγος, εξοργισμού, αντίδρασης, πολύ περισσότερο, διαφοροποίησης/ από κάθε τι μέτριο, αυταρχικό, κυνικό, δηλωμένο ως σωστό/ που μέσα σου, όμως, δεν έδενε, δεν είχε αξία, το τίποτα πρόδιδε/ και αυτό έκανες, ξεχώρισες, αντέδρασες, χτύπησες τη γροθιά, μάτωσες/ να είσαι πραγματικά ελεύθερος, με τα βαθύτερα σημάδια, ως τη δική σου απάντηση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου