Κατακλυσμός
Θάλασσα, θάλασσα η αμίαντος
καθάρισε τον κόσμο.
Κι εγώ θα σου προσφέρω ένα πιάτο πανσπερμίας
με τους καρπούς που γέννησε το σώμα μου
κι ένα ποτήρι από το διυλισμένο αίμα μου
να σαι μαζί μου.
Γιατί έρχεται η μέρα των ψυχών
και βρώμικο νερό τους δίνεις στις ακτές
το καθαρό κρατώντας στ' ανοικτά
και στους βυθούς.
Εσύ, που να τους ανασταίνεις θα 'πρεπε
με κρυσταλλένιο δάκρυ, αγίασμα και δρόσο.
Φοβού την κατάρα των προγόνων!
Τους χρωστάμε ανάσταση και κόσμον άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου