Ο Παύλος Λιασίδης ήταν λαϊκός Γεννήθηκε στο χωριό Λύση στις 23 Μαρτίου 1901 και πέθανε το 1985 στον συνοικισμό Τσιακκιλερό στην Λάρνακα.
Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν της Ε' τάξης του Δημοτικού. Άσκησε
κατά καιρούς διάφορα επαγγέλματα, όπως του βοσκού, του εποχιακού εργάτη
και του περιβολάρη. Το 1924 παντρεύτηκε την Ελένη Κ. Σκάρπαρη με την
οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Στην ποίηση άρχισε σαν ποιητάρης
την περίοδο 1921-22. Αργότερα βγήκε από την ομαδική τεχνοτροπία των
ποιητάρηδων, ανέπτυξε ένα δικό του προσωπικό στιλ και εξελίχτηκε σε έναν
ιδιόρρυθμο τεχνίτη του στίχου και του λόγου και σε σημαντικό εκπρόσωπο
της Κυπριακής λαϊκής ιδιωματικής ποίησης.
Βραβεύτηκε από την Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας το 1975
με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία.
Ποιητικές συλλογές
- Τραγούδια του νησιού μου (1928),
- Τα φκιόρα της καρκιάς μου (1933),
- Η παραλλαή του τζαιρού (1937),
- Χάραμαν φου (1944),
- Γέννημαν νήλιου (1946),
- Μπρόεμαν (1947),
- Εντεκάμισι η ώρα (1950),
- Δώδεκα παρά δέκα (1960),
- Να πεθάνει ο χάρος (1966),
- Η Τζύπρος δίχως πούτρα (1972),
- Η σταυρωμένη Τζύπρος μας (1976),
- Με το χέρι του Παύλου Λιασίδη (1987),
- Ποιητική αλληλογραφία (με Χαράλαμπο Δημοσθένους) (1989).
Όλες οι ποιητικές συλλογές έχουν συμπεριληφθεί και σε δίτομη έκδοση
του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών με τίτλο "Παύλου Λιασίδη Άπαντα"
(2003).
Θεατρικά έργα
- Αλαβροστοισιώτης (Α' Βραβείο ΡΙΚ),
- Ο μονογιός (1982),
- Αϊ Βασίλης (παιδικό),
- Δκυο ττεμπέληες (παιδικό) (1946),
- Το δράμα της ζωής μου,
- Ο σουξουλιάρης,
- Η αγάπη νικητής (1935),
- Το θάμμαν (Β' Βραβείο ΡΙΚ) (1968).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου