Πικρή γενιά με τ’ άδικο της γης σταυρό στον ώμο
της Ρωμιοσύνης τον στενό πικροδιαβαίνεις δρόμο.
[...]
Θαλασσοφίλητή μου γη ματόβρεχτη πατρίδα
στο ’να σου χέρι θάνατο και στ’ άλλο την ελπίδα.
[...]
Ελιόκλωνο κι αγιόκλημα στης θάλασσας την άκρη
μετράς τον πόθο με όνειρο, το χρόνο με το δάκρυ.
[...]
Κι αυτό το χώμα που άνθιζε χαμόγελα στο φως σου
ανέμοι το σκορπίσανε λυγμό στο πρόσωπό σου.
[...]
Στα χείλη τους τ’ αγέλαστα, στο δυνατό τους χέρι
γυαλίζει της στερνής οργής το δίκοπο μαχαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου