Διακήρυξη

K’ ίχνη καρδιάς να ζούνε μέσα μου,
θα τραγουδώ και θ’ αλαλάζω
για Σένα ατίμητη ζωή,
για Σε γαλανομάτα Λευτεριά.

Δεν είναι σφαίρα η γη,
δε στροβιλίζεται στο Άπειρο.
Xτυπάει σα μια καρδιά μέσα στα στήθια μου
κ’ είναι οι παλμοί της θούρια κ’ εμβατήρια.
Λυγμοί από τόξο τσιγκάνικου βιολιού
για τον ανθρώπινο πόνο, για τη Λύτρωση.
Xαιρετισμοί στον ήλιο Στρατηλάτη.

Tι κι αν μισή η καρδιά βαθιά μου υφαίνει
το νήμα της ζωής στον αργαλειό των οραμάτων;
Mύριες ζωές υφαίνονται μαζί και την κρατάνε
πλατύτερη απ’ τη γη – μια πυραμίδα
θεμελιωμένη στον Άνθρωπο,
με την κορφή στον ίλιγγο του αιθέρα σφηνωμένη.

K’ ίχνη καρδιάς να ζούνε μέσα μου,
θα τραγουδώ και θ’ αλαλάζω
για Σένα ατίμητη ζωή,
για Σε γαλανομάτα Λευτεριά,
ω Λευτεριά!