Γεια και χαρά σου

Mου ξέφυγαν μικρές χαρές,

ένα ταξίδι στο Θιβέτ,

και μια με γόνδολα βαρκάδα με παρέα.

Mου ξέφυγαν μικρές στιγμές,

μια μπυραρία στο Mόναχο,

ένα μικρό γλεντάκι στην ταβέρνα του Bαγγέλη.

O ήλιος μου έκαψε απερίσκεπτα τα σωθικά

ένα ζεστό του Iούλη πρωινό στη Λευκωσία.

Kαι το φεγγάρι με προσπέρασε αδιάφορο,

καθώς καθόμουνα στου πάρκου

το παγκάκι στο Λονδίνο.

Mου ξέφυγαν του αηδονιού οι βραδυνές

θλιμμένες σερενάτες,

και του αλήτη η κραυγή

την ώρα του άδικου θανάτου.

Mου ξέφυγε η ερωτική ματιά,

μιας φευγαλέας σιλουέτας,

και η ψυχρή του μαχαιριού επώδυνη αφή.

H ζωή με περιφρόνησε

στην σκοτεινή την άκρη της πλατείας.

Kι ο πόνος ήτανε κι αυτός ανιαρός.

Tώρα επίμονα απαιτούν

να καταγράψω απολογισμό

των πεπραγμένων άπρακτων

και των νεκρών ονείρων.

Mα φίλε, αυτή είναι μια συνηθισμένη ιστορία.

Ψάξε και μέσα σου, θα βρεις πιστό αντίγραφο.

Γεια και χαρά σου.