(Είδα απαστράπτοντες καπνούς)

Είδα απαστράπτοντες καπνούς
Σα φωτοστολισμένα πνεύματα του ορίζοντα
Παραδομένα κάγκελα σε μαυρισμένους τοίχους
Είδα τις μουγγές επάλξεις των προσώπων
Πάνω σε γυαλί φτιασιδωμένο
Mορφασμούς χωρίς ψυχή
Αλήθεια χωρίς πάθος
Ψιθύρισα
Ψέμα, χωρίς σκοπό.
Είδα την απατηλή δόξα των ονείρων
Να σπαράζει πάνω σε πολύχρωμα υφάσματα
Και βελούδινα καδρόνια
Το ιερατείο της επίσημης γνώσης
Να εξετάζει από το μικροσκόπιο τον άνθρωπο
Αποσαφηνίζοντας τον
Αναπροσαρμόζοντας
Και επαναδιατυπώνοντας τον
Επανεφευρίσκοντας
Και ξανά – ανακαλύπτοντας τον.