Μαντινάδες του Νεκτάριου Ζωάκη

Τον Νεκτάριο Ζωάκη τον γνώρισα μέσω του διαδικτύου. Κατάγεται από το χωριό Κουνάβοι Ηρακλείου και από την πρώτη στιγμή μου προκάλεσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι μαντινάδες που γράφει και αναρτούσε στην σχετική σελίδα ενός ιστοτόπου κοινωνικής δικτύωσης. Οι μαντινάδες του έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά που τις διέπουν αντανακλούν αισθήματα, όμορφες σκέψεις και μας οδηγούν στον έρωτα μα και στην ....φιλοσοφία της ζωής. Παραθέτουμε (με την άδειά του) ορισμένες από τις δημιουργίες του.

1.  

Έφυγες κι είπες πως ποτέ
δε θα ξαναγυρίσεις
κι όσες να χτίσω γέφυρες
εσύ θα τις γκρεμίσεις

Μα αν γκρεμίζεις γέφυρες
άλλες εγώ θα χτίσω
ίσως μια μέρα βαρεθείς
και έρθεις πάλι πίσω

2. 

 
Θυμήσου το πως έφυγες
λέξη χωρίς να πούμε
σε λίγο που θα με ζητάς
και δε θα ξέρεις που'μαι

3. 

 
Όσες σκοτούρες στη ζωή
κι έγνοιες κι αν μαζευτούνε
ένα σου γέλιο μου αρκεί
με μιας να ξεχαστούνε

4. 

 
Η λάμψη του προσώπου της
τον ήλιο έχει σκεπάσει
κι είναι γιατί με αγαπά
κι έχει η καρδιά μου σπάσει

5.

 
Πόνους και βάσανα η καρδιά
περνά, μα επιμένει
για να προβάλλεις να σε δω
για λίγο, αγαπημένη

6.

 
Ολημερίς τη σκέφτομαι
τη βλέπω όταν κοιμούμαι
και πως θα ζήσω κάποτε
χωρίς αυτήν, αρνούμαι

7. 

 
Το μυστικό τσ'αγάπης μας
παντοτινά φυλάσσω
γιατί το ξέρω πως θα ρθεις
ξανά να σ'αγκαλιάσω

8. 

 
Τόσο βαθιά η αγάπη σου
μέσα μου 'χει ριζώσει
που τώρα δε μπορεί να βγει
χωρίς να με σκοτώσει

9. 

 
Μόνο να δω τα μάτια της
τα χέρια της ν'αγγίξω
φτάνει ν'αντέξω τους καημούς
τη θλίψη μου να πνίξω

10.

 
Μόνο να πω δε σ'αγαπώ
έχει η καρδιά βουρκώσει
και βασανίζει το μυαλό
μέχρι να μετανιώσει