Η Κυριακή μου

Η Κυριακή μου ξεπετάχτηκε απ’ τα παράθυρα

αγουροξύπνητη, με καθαρή ποδιά,

πήρε τους δρόμους με το πράσινο καπέλο της,

αντάλλαξε χαιρετισμούς πρωτοχρονιάτικους η Κυριακή μου,

χάιδεψε τα μαλλιά του γιασεμιού

και στις χαρούμενες προθήκες

χαμογέλασε η Κυριακή μου,

θυμήθηκε τις φιλαρμονικές παλιών καιρών,

τους εύθυμους περίπατους...

κι έφτασε εκεί που ξεχωρίζουνε οι εχθροί–

στη Λήδρα όλου του κόσμου

κι ας είναι η Λήδρα οδός της Λευκωσίας–

κι απ’ τα σακιά της άμμου, που τα στόλιζε χορτάρι

και μια μικρούλα παπαρούνα,

ψήλωσε το κεφάλι η Κυριακή μου κι είπε

στους άλλους, με την άλλη γλώσσα

και τ’ άλλο πρόσωπο,

τους είπε: «καλημέρα».