Αγόρι εύθραυστο
καλαμιώνας στην ακροποταμιά.
Αθώρητη ψυχή,
Π΄ακούγεται βουκολική
όταν οι κάμποι ξεγυμνώνωνται
και λύωνται σ΄ανάρια μέλη
στο καμπύλωμα του χρόνου
για να γίνουν κόλποι, καταφύγια
κάθε ραγισμένου ανέμου
κάθε γενιάς φυγάδων
και λαγών λαχανιασμένων.
Δαμασμένος από τη δυσπιστία
Και τον φόβο της φωνής του
Των στενόμυαλων τα μαστιγώματα
Ο Μήλιος
Ζη στη φυλακή
Μιας ακρωτηριασμένης νόησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου