στο χωματένιο φράχτη,
ξαναπαίρνω τη στάχτη στα χέρια μου
και πλάθω καινούργια ποιήματα
…………………………………………
μέσα στου Μάγερ την αγκαλιά,
στοιχειοθέτης της θλίψης μου,
χρονικογράφος της λησμονιάς μου (σ. 41)
Η ελώδης ακινησία της λίμνης δανείζει το στιλπνό της χρώμα στο βασανισμένο από την απώλεια του έρωτα πρόσωπο του ποιητή:
Κοιτάξτε με, απ' τα νεροσταλάματα
το πρόσωπό μου τρύπησε το πέτρινο,
ράγισε ο στοχαστικός καθρέφτης του μετώπου μου
και τ' αετίσια μάτια μου πήραν το χρώμα του βυθού
και τη στιλπνή ακινησία του έλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου