ποὺ πρέπει ν᾿ ἀνατείλει,
πῶς νὰ περάσει ἀπὸ τὴ γῆ
τὸ φῶς του νὰ μᾶς στείλει.
Θεὸς ὁρίζει τὰ ψηλὰ
ὁ ἥλιος ὅταν σβήνει,
νὰ φέγγουν τ᾿ ἄστρα τὰ πολλὰ
κι ἡ κάτασπρη σελήνη.
Καὶ τὰ λουλούδια, ποὺ χυτὰ
στὴ γῆ μοσκοβολοῦνε,
Θεὸς τὰ ἔμαθε κι αὐτὰ
πότε καὶ ποῦ ν᾿ ἀνθοῦνε.
Καὶ τὸ μικρὸ-μικρὸ πουλί,
ποὺ ψάλλει στὸ κλωνάρι,
Θεὸς τοῦ εἶπε νὰ λαλεῖ
νὰ κελαηδεῖ μὲ χάρη.
Θεὸς χαρίζει στὰ παιδιὰ
τὸ νοῦ τους καὶ τὴ γλώσσα,
νὰ λὲν ὅ,τι ἔχουν στὴν καρδιὰ
καὶ νὰ μαθαίνουν τόσα.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ καλὰ παιδιὰ
βράδυ, πρωί, χρωστοῦνε
στὴν προσευχή τους μὲ καρδιὰ
νὰ τὸν εὐχαριστοῦνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου