Είναι τόσο γλυκιά απόψε η βραδιά
όπως την ασημώνει το φεγγάρι.
Την βλέπω, την ακούω.
Την αναπνέω.
Έτσι όπως σκάει απαλά το κύμα στην ακτή.
Ο λόφος πλάι με τις ελιές.
Μέσα στις καλαμιές ο βάτραχος,
πιο πέρα το τριζόνι,
το νυχτοπούλι από μακριά.
Σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά
πέρ' απ' τ' αστέρια.
Είναι τόσο γλυκιά αλήθεια η βραδιά
όπως την ασημώνει το φεγγάρι
μήπως απόψε είναι που ο Κύριος θα 'ρθει
μαζί Του να μας πάρει;
από τη Μαρκεσίνη Βασιλική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου