Σκυμμένη πάνω στο εργόχειρό της,
μια κόρη τον παράδεισο κεντά!
Μπορεί και να τον φέρνει πιο κοντά,
έτσι καθώς κεντάει τ’ όνειρό της!
Κλωστές χρωματιστές και όλες πρώτης
γραμμής και με το βλέμμα της γλεντά,
μόλις η βελονιά της συναντά
ουράνιες πύλες! Πόση ωραιότης
από τα χέρια τ’ απαλά της βγήκε;
Θαρρώ πως τον παράδεισό της βρήκε
μόνο με τις κλωστές και μια βελόνα
και μόλις συμπληρώνει την εικόνα,
μόνη τον εαυτό της ευλογεί,
που ’φερε τον παράδεισο στη γη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου