Άρχισε η Αίτνα να καπνίζει
πριν το μάγμα ξεπροβάλει στο διάσελο,
της απογοήτευσης.
Η Πολιτεία μου, Πομπηία απόψε,
ο ουρανός νεφέλωμα πυροκλαστικό
στην αυγή της αλήθειας.
Ίσως αύριο, καμένα οστά ονείρων στα ερείπια,
για τους αρχαιολόγους.
Ίσως, μισοκαμένοι σκελετοί αγάπης,
σφιχταγκαλιασμένοι ακόμα.
Σημασία καμιά αν πυροδότησε το άκαυτο
ο γιος της λύκαινας
ή του πολέμου.
Σημασία καμιά
αν υπάρχουν ιεροψάλτες άγγελοι.
Στ΄ ουρανού το τρύπιο κατάστρωμα
οι απώλειες γράφτηκαν,
άφαντος ο καπετάνιος.
Χωρίς πυξίδα η κιβωτός,
δεν βρήκαν κλαράκι ελαίας,
άφαντα και τα περιστέρια.
Αναβλήθηκε για αιώνες η Ανάσταση...
Μα να ! η πρώτη χελιδόνα
που ψάχνει ψαλίδι εγκαινίων.
Μάλλον,από ψηλά, πάνω απ τ άκαυτα νέφη
σε είδε ν΄άρχεσαι
ντυμένη νεοσσούς.
<< Αγάπη ή ειρήνη >>
συνώνυμα,
τιτίβισαν
οι ματωμένοι Άγγελοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου