του Χρήστου Τουμανίδη
Οι ανθισμένες
μηλιές,
μειδιάματα
θαρρείς του Κάτω Κόσμου.
Μιλημένο το
ακατόρθωτο σήμερα.
Από δω τάφοι,
από κει καταρράκτες .
Ωραίοι νεκροί
πλάι μας,
ορθοί, να
υποδείχνουν τα φτερά.
Το δρόμο που
δεν πήραμε ακόμη.
Πώς αλλιώς να
μιλιόταν ο θάνατος;
Των Ανθεμίων
τα χρώματα και οι φωνές.
Και ο Ερμής
πριν δικάσει το Αύριο,
μέσα στους
οπωρώνες.
«Σεράντα μήλα
κόκκινα πούλιμ’
Σ’ έναν μαντήλ’
δεμένα…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου