ΝΥΧΤΟΛΟΓΙΟ

 του Γεωργίου Αλεξανδρή

Συνε­παρ­μέ­νος

απ’ την ωραιό­τητα της ψυχής σου

και τη γλυ­κύ­τητα της νύχτας,

απο­τόλ­μησα να σε απο­θα­να­τίσω

με την τέχνη της ποί­η­σης.

Ξενύ­χτησα σε πολλά συμπό­σια

λέξεων και εικό­νων.

Εμπνεύ­σθηκα και εκστα­σιά­στηκα.

Δεν το κατά­φερα

και γλι­τώ­σαμε κι οι δυο τη συμ­φορά.

Εσύ επειδή  είσαι η ίδια το ποί­ημα,

ύμνος και μελω­δία,

κι εγώ που  ανα­κά­λυψα στο νυχτο­λό­γιό μου

πως είναι πιο τολ­μηρό,

να σε δια­βάζω σε στί­χους

και να σ’ ακούω μουσική.