Του ΠΕΤΡΟ Β. ΚΟΥΡΤΗ
(τραγούδι)
Πικρό σεργιάνι
η Αραβουνά
Κάνει κι όλο
πονάει
Κι ο Ίσαυρος
από ψηλά
Το δάκρυ δεν
κρατάει.
Τα δάκρυά τους
δε βαστούν
Προσήλιο και
Μαλίνα
Θρηνούν στη
μαύρη ερημιά
Αχ, πουν' τα
χρόνια κείνα!
Σαν
σουρουπώνει η βραδιά
Και το σκοτάδι
απλώνει
Μόνη φωνή στη
ερημιά
Είν' η κραυγή
του γκιώνη.
Μαζί θρηνούν
την ερημιά
Μαζί τους αχ,
τι κρίμα!
Κι
ανατριχιάζει η νέα γένια
Στην Πάτρα,
στην Αθήνα.
Ω, σεις παιδιά
τ’ Αγιαντριά
Ακούστε τη
φωνή μας
Εδώ είναι ο
πρέπος μας
Εδώ είναι κι η
τιμή μας.
Γυρίστε ω,
λεβέντες μας
Κι οι πέτρες
σας ζητούνε
Κρίμα δεν είν'
τον τόπο μας
Ξένοι να τον
χαρούνε...;!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου