Χωρίς αιτία
περνούν τα τρένα
τρέχουν πάνω
στις κρεμαστές γέφυρες,
το χιόνι άριζο
σκαρφάλωσε στην καμινάδα.
Στον μαύρο
καπνό κολυμπάει
καρυδότσουφλο
ο ουρανός,
ατέλειωτος ο
πόνος,
ελεύθερος
σκοπευτής με κίτρινη όψη.
Στείρες οι
κοιλάδες από εκπλήξεις
σάπισαν οι
δαντελένιες ρίζες.
Που είναι οι
πράσινες αναπνοές ;
Με ανοιχτή
απορία
και κατάλευκα
δόντια οι νεκροί ,
αβέβαιοι
τραγουδούν
στο γερμένο
ηλιοβασίλεμα.
Μάταιη η χαρά
τους στην
προσμονή της
Κυριακής.
Αιώνιοι
οδοιπόροι
στην
χαμηλόφωνη σιωπή τους,
περιμένουν
λευκούς καπνούς
στις στοές του
παραδείσου,
απ ' τα χωρίς
αιτία κυνηγημένα τρένα.
Μόλις και
γαντζώθηκα στο
τελευταίο
βαγόνι της ζωής.
Σιωπώ...
μέσ' στο
φεγγαροβολεμένο σκότος
με αγαλμάτινο
χαμόγελο,
περνάει η
ελεγκτής αυγή
με το χρυσό
της δόντι,
θροΐζουν οι
μενεξέδες
στα τρεμάμενα
χέρια μου.
ΧΑΡΗΣ
ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου