Ιθάκη

Ξεκίνησα για την μικρή μου Ιθάκη.

Δεν ξέρω πόσα χρόνια πριν

Και τώρα, με γλυκιά οδύνη

νοσταλγώ την Περσεφόνη άγουρη

και τον Τηλέμαχο αγέννητο στη μήτρα.

Γλυκειά ζωή, γλυκόξινο κρασί,

καλή η παρέα με φίλους τοξευτές,

και με τον Άρη σκυθρωπό.

Xωρίς βωμούς, χωρίς θυσίες.

Τραβάω κουπί όταν τα ιστία κουρασμένα

αρνιούνται να σαλμπάρουν

Γλυκομενεξεδένια η δύση

με δένει μ’ αλυσίδες χρυσαφιές

στη γαλανή ατέλειωτη τη θάλασσα

σ’ ατέλειωτο μισοσβησμένο ανατολοδυτικό ορίζοντα.

Είδα πόλεις πολλές, είδα πολλούς

και τριγυρνάω με άσοφη σοφία.

Τώρα το ξέρω.

Με βολοδέρνει η έγνοια.

Mε τρομάζει ο γυρισμός.

Δεν θέλω να γνωρίσω τη νέα  Ιθάκη.

Να μένει η πρώτη μου Ιθάκη,

ζωντανή στη μνήμη και στην προσδοκία

Γειά και χαρά σου Ιθάκη.