Απ’ την αρχή να ξαναρχίσουμε μαζί σαν μια γροθιά
Είναι τα λόγια παρανάλωμα στις φλέγουσες καρδιές μας
Είναι τα μάτια μας ορθάνοιχτα σαν δίκοχα παλιά
Που τα φοράει η αλήθεια μας στις άδειες αγκαλιές μας
Βηματισμός αγέρωχος, περήφανα κορμιά
Ποιος να ‘ναι αυτός που τα μαλλιά του ανεμίζουν στον αγέρα;
Έχει κατάσαρκα τον θάνατο και δυο μικρά πουγκιά
Από τη ζώνη του να κρέμονται τη νύχτα και τη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου