Αυγινο

Στης ξεφαντωστρας Φυσης την απλαδα

καθε αυγινο οπουρχεται,

οι λαληταδες στα δεντρια

ατελειωτες συναυλιες αρχινουνε,

ξυπνοντας στην καρδια του καθενος

μυριαδες καλοαισθηματα,

ωσαν του παρτεριου τα ροδα.

Την ωρα τουτη της μυστικης σιωπης,

η ψυχη πνιγμενη στη χαρα

ως τα ουρανια ανεβαινει,

κλειδωνοντας σ' ερμαρι στεγανο

τις πικρες και τον πονο,

μη δα και της χαλασουνε

του ονειρου τη γλυκαδα,

που οσο και αν προσπαθει,

δεν το μπορει να τη χορτασει...