Σηματωροί*

III

Ανομβρία και πάλι στον τόπο μου

τρέχουν στους δρόμους οι επίγονοι κι οι μεταπράτες

για τις δημοπρασίες και τις εκπτώσεις

όπου πουλιούνται παράσημα και θέσεις κι αξιώματα

κι όπου ξεπουλιούνται κι ανταλλάσσονται όνειρα

κι επιχρυσώνονται χάπια για να ταριχευτούν

όσο οι μη εξασκημένες μύτες και τα μη εξασκημένα αυτιά

να παραδεχτούν

πως πάμε καλά από υπόκλιση

και το καινούργιο όνομα της Κίρκης

πως δεν πάει κόντρα στην Ιθάκη

Κι εγώ ιδιωτεύω και ασκούμαι φιλέρημη

λέω πως λιμνάζω

μα μετακινούμαι άποδη κι άναυδη

σαν το μελάνι ή σαν την αμοιβάδα

να μη με βρει η ξαφνική η καλοπέραση

Κι οσμίζομαι σαν το σκυλί

και λιώνω στις ολονυχτίες κερί

και δεν τα καρτερώ τα κατανυκτικά τα χελιδόνια

Γιατί τα χέρια των ποιητών ξεράθηκαν

και δεν αφήνουν οι φωνές κλαδιά

για να καθίσουν τα πουλιά να κελαδήσουν

Ανομβρία και ο σημαφόρος

δάσκαλος να ξεδιψά με ξύδι

Βγήκαν τότε φίδια ανάμεσα σε χόρτα ξερά

φίδια βασιλικά σηκώσαν κεφαλή,

χοντρά μιας άλλης εποχής

φίδια, που σφυρίζουν

σέρνουν μαζί τον ψίθυρο

και πάνε κατά κει που οι καταθέσεις των υπομνημάτων

φιλοξενία κι άνοδο υπόσχονται

χάνονται ψίθυροι και μπαίνουν στις διόδους χιαστί

κι όλο σταυρώνουν

Γιατί την Πέμπτη όλα ασπρίζουν κι όλα κοκκινίζουνε

όλα σταυρώνονται και όλα σταυρώνουν

κι ανηφορίζουν την Παρασκευή

και κείτονται το Σάββατο στη σκοτεινιά εξαντλημένα

Γιατί η Κυριακή των ποιητών λέγεται ερημιά

κι έρχονται με τη δοκό

να τα ξεπουπουλιάσουν τα κοκόρια

για Τρίτη αποφράδα ημέρa

υστέρα από τον γάμο

Ξανά του γάμου χάχανα

όταν το ’74 έγινε μ’ ένα τρόπο ανεξήγητο

το πολλαπλάσιο του ’22

*

σηματωρός, ο: ναύτης που έχει ως καθήκον την επι κοινωνία με άλλα πλοία ή με τη στεριά μέσω σημάτων,

σημαιών κ.λπ.