τις σειρήνες
Δεμένος στο κατάρτι
μα τις άκουσα.
Τραγουδούσαν για μένα
τις άριες της ενοχής
και του νόστου
τα θλιμμένα τραγούδια.
Τις άρπες τους χάιδευαν
με χάρη εξαίσια
και στα θλιμμένα μάτια τους
έπνιγαν την μενεξεδένια
αγωνία της προσμονής.
Α! Πολύ συναισθηματικός
έγινα με τις σειρήνες…
εγώ μόνο τη μελωδία τους
ήθελα να ακούσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου