‘Ο Άγγελος και ο Γλύπτης (απόσπασμα)

α
Ο άγγελος τελείωνε
εκεί που θα ’πρεπε
να ξεκινά το πρόσωπο του
Το φωτοστέφανο
ήταν πεσμένο μπροστά
στα πόδια του
Έδινε την εντύπωση
πως ζύγιζε κάτι με τα χέρια
Φτερά δεν είδα
Για την ακρίβεια
ο γλύπτης του έδωσε
ένα παιχνίδι να κρατά
Ενθουσιάστηκε
Βημάτισε σαν κούρος
Ήταν φαίνεται
γι’ αυτόν κουραστικό
να γειτονεύει με τα θεία

β
Κανενα βουνό δεν βιάζεται
να προλάβει τις εξελίξεις
Καμιά βουνοκορφή δεν υπογραμίζει
το τέλος του βουνού
Σε φλοιό παλιού ωκεανού καθόμαστε
και σε σερπεντινόφυλλο λιβάδι
μυρίζουμε Τεύκριο, Ευφορβία και Σουμάκι
μαζί μ’ έναν άγγελο που φέρει στίγματα
αμιάντου στους πνεύμονες
και συνεχίζει χρόνια να περπατά το βουνό
μαζί με τις ψυχές των μεταλλωρύχων
γ
Δεν είναι κομβικό σημείο
το φτερό στον άγγελο
Είναι πόλος της φαντασίας
Κι αν δεν το δεις
υπόθεσέ το
κοιτώντας ένα σύννεφο
που ταξιδεύει σιωπηλό
την ώρα της καταιγίδας
δ
Βάζει νερό στο κρασί
Κατεβαίνει την σκάλα
Πιάνει την μικροκλίμακα
Του δίνεις κορνίζα
Χορεύει μαζί της
Τον αποκαλείς λαϊκότροπο
σαν αυτούς στην αψίδα
με τις αναλογίες
να μην υπακούουν
στην εικόνα των αγγέλων
ε
Ο άγγελος με την μεταξοτυπία
του δράκοντα
ένα μεσημέρι διακοπών
ξύπνησε μαζί μου
Την άλλη μέρα
τον ξεπροβόδησα στην ακτή
με κύμα ψηλό
Κι ας έλεγες πως δεν χαρίζει
κανείς εύκολα
τα δώρα των αγγέλων
στ
Ένα τέταρτο καταστροφή
και τρία τέταρτα θρίαμβος
η ζωή των αγγέλων
Γλύπτη δεν σε πιστεύω