- Ο ποιητής έρχεται.
- Καλώς τονε· λοιπόν;
- Ο ποιητής φεύγει.
- Λοιπόν; Καλό ταξίδι.
- Του ποιητή οι νύχτες είναι δάσος
που μόλις μπαίνει κάτω από τα δέντρα του
το δάσος παραδόξως παίρνει πυρκαγιά.
- Να πάρει λουμινάλ να κοιμηθεί.
- Ο ποιητής καίγεται.
- Έπαιζε ανέκαθεν μ’ ευφλέκτους ύλας·
Λυπούμεθα, αλλά το ’ξερε:
Οι φίλοι του δεν ήταν πυροσβέστες.
Ο ποιητής πεθαίνει· πέθανε.
Λυπούμεθα· να νεκρολογηθεί.
Στείλτε στην κηδεία του λουλούδια φυσικά
κι ας τελειώνουμε·
οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους
αφού ο ποιητής πέθανε.
Εμείς ακόμα συνεχίζουμε:
Έχουμε φεστιβάλ ελληνικών ταινιών
έχουμε τον «καημό της ρωμιοσύνης»
την Κάλλας στην Επίδαυρο
την Ίλια που «Ποτέ την Κυριακή»
τον Κένεντι στα πρόθυρα.
Συνελόντι ειπείν
είμεθα
Α - πη - σχο - λη - μέ - νοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου