τοῦ χαραγμένου δρόμου τῶν κυμάτων.
Κι᾿ ἂν τοὺς μικροὺς κουρσάρους σου ἀπ᾿ ἀγνάντια
δένη ἡ φρίκη τῶν ἄφαντων μνημάτων,
Νά, τῆς ὁρμῆς σου ἡ θλιβερὴ κατάντια:
σ᾿ ἐρωτιάρικο ἓν ἄσμᾳ τῶν ἀσμάτων
καὶ τῆς λύσσας τοῦ ἀφροῦ σου, σὲ διαμάντια,
χάρες ὑποταγῆς στὸ πέρασμα τῶν
Τῶν δυνατῶν νὰ σὲ πατοῦν! Μεγάλη
ἡ μοίρα σου κι᾿ ἀνίκητη εἶνε. Φτάνει.
Σκύψε μπροστά της κάλλιο τὸ κεφάλι.
Ἡ δύναμή σου, ἀνθοὶ γιὰ νὰ κοσμοῦνε
τῶν νικητῶν σου τὸ ἄδικο στεφάνι
ποὺ εἶνε ἀπ᾿ τὴ μοίρα, ἐκεῖνοι νὰ νικοῦνε
συλλογή: Ξεφάντωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου