Υπάρχουν εκείνοι που στα γράμματά τους
δεν έχω ακόμα απαντήσει
κι εκείνοι που δεν περιμένουν από μένα
καμιά λύση.
Υπάρχουνε κι άλλοι, που σαν τις αράχνες
παραμονεύουνε στα σκοτεινά
πότε το εντομάκι της χαράς μου θα φανεί
για να το θανατώσουν
κι εκείνοι που επίτηδες αργοπορούν
να ‘ρθουν κοντά μου
για να με αποκαρδιώσουν.
Ανάμεσά τους πρέπει, Θέ μου, για να ζήσω
στου ξυραφιού την κόψη τους το μίσος
με την αγάπη να ισορροπήσω.
Μ’ εγκαρδιώνει η ελπίδα μου
να το τολμήσω
κι εγώ, όσο κι αν φαίνεται τρελό
όσο κι αν είμαι τρομαγμένη προσπαθώ
δε θέλω να παραδοθώ
δίχως να πολεμήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου