Τα πουλιά σα σπόρους σκληρούς
Τσιμπολογούνε το θάνατο.
Ακόμα μια φορά
Από τα δόντια του χάους η ζωή ανατέλλει.
Ακόμα μια φορά
Κάλεσε η ζέστα τις σαύρες απ τις σχισμές τους.
Μια φορά ακόμα
Από της αμαρτίας του και της θλίψης του το σταυρό
Προσπαθεί ο άνθρωπος τ αστέρια ν αρπάξει
Και δεν το μπορεί.
(Ξέφωτα, 1979)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου