Μες από τις σκοτεινές τρύπες
Δεν προβάλλουν πια του πάθους τα βασανισμένα κεφάλια,
Μέλισσες μόνο βουίζουν γύρω από το νερό.
Ο κόσμος ιριδίζεται στην ανάερη αυτή νερένια κλωστή.
Ολα μες στο γουδί του πόνου λιώσαν,
Γίναν πολύτιμη γνώση.
Τώρα κι οι νεκροί τολμούνε μες απ τα αυλάκια της γης ως τον
Αέρα να βγούνε
Να οσφρανθούνε την υπερούσια τούτη στιγμή.
Η ουρά του φιδιού βρήκε την κεφαλή του,
Ο κύκλος σα στεφάνι έκλεισε.
(Η άλλη γνώση, 1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου