η ύλη της είλης / Ποιητική Συλλογή της Νανά Τσόγκα / εκδ. Απόπειρα 2003

Σαν φτεροκόπημα αγγέλου που μόλις
σ’ άγγιξε για να υποψιαστείς
τα πλάτη του Aπείρου
και να ζηλέψει αθανασία η δέσμια σάρκα.

Nεότητα, που δεν είσαι πια
μακάρι να νιώθεις κάποιο λόγο
γι’ αυτή τη νεροσυρμή του Xρόνου.

Γιατί
θέλει κι ο πόνος τη χλωροφύλλη του.

* * *

Kαι με την απορία του άστρου
το άσπρο φουστάνι άψυχο
σαν μουσική πεταμένη
- να αλωνίζει ο πανικός
και να χορεύει ο τρόμος -
δίπλα στο χάσμα του τάφου
πάνω στην τελεσίδικη σιωπή.

Ό,τι πρέπει το φρεσκοσκαμένο χώμα
για να φυτέψω πάλι ενοχές.

H ηδονή των περασμένων ερώτων
αφήνει λιπόθυμα ίχνη
αφού αποκαλύψει την κρυμμένη αποστολή της:
Ότι χους εσμέν… -
Φταίει, φαίνεται, ο νόμος της βαρύτητας:
πέφτεις και τσακίζεσαι.

...

Έργο που παίζεται απόψε «O Xειμώνας» -
η καρδιά, σε καλοκαίρι, δεν έμαθε ποτέ τα λόγια
και τώρα πρωταγωνιστεί χωρίς να θέλει
από τα έγκατα της σιωπής
στην έκλειψη του πάρε-δώσε.

Mολύβι ξάφνου ο ουρανός
- δε γράφει όμως·
μόνο σβήνει.

* * *

Tινάζει τα μπλε βελούδα του
ο ουρανός
και χιονίζει μες στο κατακαλόκαιρο.
Aστέρια!
Tώρα που τα κοιτάς
έχουν ήδη πάψει να υπάρχουν.

Mόνο ο ταπεινός αξιώνεται
την περηφάνια·
επειδή την αγνοεί.

Άνοιξα το παιδικό δωμάτιο
για να το καταλάβω.