Σκιές ασώματες γυρνούν
κι οι μοναξιές μαζί τους
Μήδειες
φοίνικες αναγεννώμενοι]
της αγέλαστης επιστροφής
δειπνούν
[Χαράζει...]
...μετά από μιας νύχτας ουρλιαχτό
και
από κείνους τους πολεμιστές μετά
που βάδιζαν μονάχοι
χαϊδεύοντας ηδονικά τη λάσπη του χειμώνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου