ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΠΡΩΙΝΟ

Dieter Leisegang Σήμερα το πρωί, Σάββατο, στις έντεκα του Απρίλη Όπως κάθε πρωί ανάμεσα Μάρτη κι Οκτώβρη, μία παρέα Πουλιά που κελαηδούσαν, με απόσπασε Απ' τη δουλειά μου Ολόκληρη τη νύχτα ήμουν απασχολημένος Γράφοντας, ξεφυλλίζοντας (τελείως ξεχασμένος, τελείως στο Γραπτό μου βυθισμένος) την εργασία μου για το 'Τέλος της μοναξιάς' Τώρα, πέντε η ώρα και τριάντα, με το θόρυβο Του πρώτου τραμ, αναλογίζομαι το Αληθινό ξανά: τον εαυτό μου, καθώς κάθεται εδώ Με πονεμένη πλάτη και στεγνό από το κάπνισμα λαιμό Τα βιβλία, οι πολυδιαβασμένες τους σελίδες (πάντα Κάπως εμφατικές σημειώσεις στο περιθώριο) Ρολόι ασημένιο, ένας χαρτοκόπτης από αλάβαστρο Όπως κάθε πρωί, θ' αδειάσω το Τασάκι αμέσως, θα περπατήσω στα σκοτεινά δωμάτια Ίσως για λίγο Απ' το παράθυρο θα ατενίσω τις ακόμα ήσυχες οδούς Μέχρι επάνω στην κατοικία, όπου μένει ο αδελφός μου Θα ξαπλώσω, σχεδόν κρυφά Για λίγο στο κρεβάτι της γυναίκας μου Θ' αφουγκραστώ τον ύπνο της και Θα παραδεχτώ (χωρίς πικρία, βεβαίως), ότι τα περισσότερα Θα γίνουν κι εν τη απουσία μου Μετά θα ρίξω τελικά Μια τελευταία ματιά στα πυκνογραμμένα φύλλα Με το επίμονο αίσθημα, πως έχω κάνει κάτι Κάτι καλό, χρήσιμο Και, όπως πάντα, θ' απωθήσω τα ερωτηματικά «Γιατί;» και «Για ποιον;» (11-4-1970) Σύγχρονη γερμανόφωνη ποίηση  Επιλογή και μετάφαφραση: Αντώνης Τριφύλλης  Εκδόσεις Πλέφρον : 1983