[Ποιός κρατά τα μάτια του κλειστά]

Ποιός κρατά
τα μάτια του κλειστά
ποιός κρατά
στο κλειδωμένο στόμα
κλωνί λευτεριάς
όπου ξεβράζεται η οδύνη,
κι ο πόνος τεντώνεται
στους ορίζοντες
ω! θάλασσα
ασημίζεις αγάπη
μαρμαρωμένη,
σύρθηκα στην πέτρα
της αυγής το ροδαλί
όπου σμίχτικα ομίχλη
στο μοιρολόγι σου.

Σου πήραν
τη θαλασσινή ματιά
οι νύχτες των δακρύων
Ω!
Ηλιε ήλιε μου
βγές με τα χέρια τα θαλασσινά
κι ατένιζε τον θάνατο
να επιπλέει...

Στη μνήμη για όλες τις ψυχές
που στη Μεσόγειο χάνονται....

Γρηγορία Πελεκούδα