του Άγγελου Κούρου
"ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ"
Κάποιοι
άνθρωποι κατεβαίνουν
απ' τις
προσδοκίες τους
όπως
κατεβαίνουν από ένα τρόλεϊ
δεν κλαίνε δεν
ουρλιάζουν
δεν τρέχουν
από πίσω τους μέχρι να τους λυγίσουν τα γόνατα
εμένα μου πήρε
πολύ καιρό να καταλάβω
πως ό,τι και
να έχανα ήταν μικρό
και την
επομένη ακόμα μικρότερο
και το επόμενο
από όλα μικρότερο
τώρα πια δεν
ξέρω αν έχασα ποτέ τίποτα
και οι μέρες
μου είναι έξοχες.
***
***
***
Ωραίες
ξεχασμένες ιστορίες: οι συγγνώμες
Υπάρχουν
άνθρωποι
που πέρασα
δίπλα τους
και ήταν σαν
κλήματα
γερτά
τα φύλλα τους
έγλειφαν το χώμα
και ο ξερός
μίσχος έστριβε απότομα προς τα κάτω
σαν φίδι
που του
τελείωσε το δηλητήριο ή ο πολύτιμος εγωισμός
και το μόνο
που ήθελαν
ήταν ένα
κομματάκι λευκό σπάγκο
να τα πιάσεις
τρυφερά
να κάνεις ένα
κόμπο
και να τα
δέσεις
πάνω στο
υποστύλωμα
υπάρχουν
άνθρωποι
που πέρασα
δίπλα τους***
"Βέβαια
εμείς ποτέ δεν κουβαλήσαμε φιάλη με υδροκυάνιο πάνω μας (...)
Τώρα τελευταία
όμως τα πράγματα
είχαν ζορίσει
πολύ
συνέχεια
τηλέφωνα στο σπίτι πιστωτικές κάρτες προσφορές
και φθηνότερες
συνδέσεις σταθερής τηλεφωνίας χωρίς πάγιο
άτοκες δόσεις
τηλεμάρκετινγκ
διαγωνισμοί με
δώρα και οικονομικά πακέτα συσκευές
χωρίς χρέωση
μόνο τα ταχυδρομικά
στην πόρτα μας
συστημένα από εταιρίες κατεψυγμένων
προϊόντων
μυστικοί
κωδικοί κατάλογοι από καταστήματα ηλεκτρικών
ειδών και
αλυσίδες πρόχειρου φαγητού
κάποιες
προσωπικές επιστολές από βουλευτές και
δημάρχους
εκατοντάδες γράμματα με πληρωμένο τέλος
άγνωστοι
αποστολείς (...)
(...)
Εκπαιδευτήκαμε και ξυπνάμε νωρίς το πρωί στην αποθήκη
υπάρχουν
σκοινί και sleeping bags και πάντα μετράμε πόση
ώρα κάναμε για
να φθάσουμε στο κάθε μέρος
σε πόσο χρόνο
στήσαμε πόσα λεφτά χαλάσαμε πόσα
χρειαζόμαστε
για περισσότερες ημέρες
ετοιμαζόμαστε
για μια ξαφνική διαφυγή είμαστε συνωμότες
δογματικοί
αποφασισμένοι είμαστε ακόμα ασύλληπτοι
κουβαλάμε πάνω
μας υδροκυάνιο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου