Charles Simic
Όταν κοίταξα τη φτώχεια μου: Τις μπότες μου και την κοιλιά της γυναίκας μου, Το ποντίκι το πιασμένο στην παγίδα Και το πρόσωπο του παιδιού μου ενώ κοιμάται, Ήξερα πως τίποτα δεν μπορεί να με πληγώσει πια. Μπορώ να κινήσω μέσα στη νύχτα Χωρίς ελπίδα, Χωρίς διεύθυνση. Τίποτα δεν μπορεί να με πληγώσει πια. Ξέρω πως ζω. Είναι ένα δώρο Που πια δε φοβάμαι Ν' ανοίξω.
Σύγχρονοι Αμερικανοί Ποιητές.
Επιλογή-μετάφραση: Σ. Λ. Σκαρτσής,
Αθήνα, εκδ. Καστανιώτη, 1987
|
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015
ΦΤΩΧΕΙΑ
Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους
στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.
Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.
Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου