της Τσάιτα - Τσιλιμένη Βάλιας
Νόμιζα είχαν πληγή
Λεπτή
Κατάρτια καρφωμένα στα χείλη τους
Έμοιαζε από ψηλά η πελώρια έλξη
Μ’ ανθισμένο κάκτο
Ήταν κόκκινο που μειδίαζε
Κάηκε στον αέρα
Η λεπτή σχισμή στα βλέφαρα
Βυθισμένη στον απόηχο της μέρας
Νόμιζα είχαν ξεχαστεί
Χλωμοί
Ταξίδι στον ώμο του Κύκλωπα
Ρηχά τα φλεγόμενα νώτα τους
Στην κόκκινη άμμο
Ήταν άνεμος που αφήνιασε
Χάθηκε κει μοιραία
Η πικρή ορμή στα λάβαρα
Αναμμένη προς το αβύθιστο πέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου