Λουκία Πλυτά : «…να ανοίξουμε τις καρδιές μας, να ενώσουμε τις φωνές μας και να ευχηθούμε συνειδητά το καλύτερο για όλους…»

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Η Λουκία Πλυτά γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου. Σε ηλικία 9 ετών, η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα όπου μεγάλωσε, σπούδασε Λογιστικά και Εσωτερική Ψυχολογία. Την εμφάνισή της στα γράμματα έκανε με το βιβλίο: Εκδηλώνω Πρόθεση (εκδ: ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ) και πριν από λίγο καιρό εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο: Χωρίς Αυτό: (εκδ: ΟΣΤΡΙΑ) Η ποίηση όπως η ίδια αναφέρει:  «….ήρθε στη ζωή» της  «με δικής της πρωτοβουλία.  Χτύπησε την πόρτα μου κάποιο φθινοπωρινό βράδυ του 2010, και εκφράστηκε σαν χείμαρρος που στο πέρασμά του πρόσφερε κάθαρση στου μυαλού και της ψυχής μου τα δρώμενα».  

Ενεργός πολίτης, συμμετέχει  στον Πολιτιστικό σύλλογο ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ, και ασχολείται με την προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αλλά και την βοήθεια πολλών νέων δημιουργών από όλες τις πλευρές της Τέχνης. Ύστερα από μια σύντομη επικοινωνία την συναντήσαμε και μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για την ποίηση και τις δικές της αναζητήσεις.

Την ευχαριστούμε .....

Ø Κυρία Πλυτά,  σας συναντήσαμε στην ποίηση με την πρόσφατη Συλλογή σας: «χωρίς Αυτό». Πιο μπροστά βέβαια είχατε εκδώσει την το βιβλίο «Εκδηλώνω πρόθεση» Σε κάποια παρουσίαση του,  διαβάζω: «Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να θυμηθούμε όλοι, πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται απλά και μόνο για να επιβιώσει, μέσα από βάσανα και πόνους, δεν γεννιέται για να ζήσει χωρίς λόγο, απλά και μόνο για να πεθάνει. Αντιθέτως γεννιέται με όλα τα προσόντα, σε έναν πλανήτη που του προσφέρει τα πάντα, ώστε να ζει στην πλήρη ευτυχία».

Στόχος της ποίησή σας ποιος είναι;

Λ.Π: Κατ’ αρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την ευκαιρία που μου προσφέρετε να εκφράσω τις σκέψεις και τις ιδέες που απαρτίζουν τον εσωτερικό μου κόσμο, και επίσης να ομολογήσω πως το έργο σας είναι ιδιαίτερα βοηθητικό κυριότερα για τους νέους όπως εγώ συγγραφείς και ποιητές.

Δίνοντας σε κάποιον φωνή, του δίνεις αξία και αυτή η πράξη είναι ιδιαίτερα χαρισματική. 

-Η ποίηση ήρθε στη ζωή μου με δικής της πρωτοβουλία.  Χτύπησε την πόρτα μου κάποιο φθινοπωρινό βράδυ του 2010, και εκφράστηκε σαν χείμαρρος που στο πέρασμά του πρόσφερε κάθαρση στου μυαλού και της ψυχής μου τα δρώμενα.

Στόχος της ποίησης μου είναι η έκφραση του κρυμμένου, του άγνωστου, του καινούργιου, του διαφορετικού αλλά κυριότερα η ταύτιση με τον πλούτο της ψυχής.

Η αναγνώριση και η αποδοχή των πεποιθήσεων και των συναισθημάτων που μας διέπουν και τις περισσότερες φορές και εμείς οι ίδιοι αγνοούμε και φυσικά η διδαχή ότι όλα είναι εφικτά, φθάνει εμείς να το δούμε και να το αποφασίσουμε.

Ø Πως λοιπόν θα συνοψίζατε τον ορισμό της ποίησης σε λίγες γραμμές;

Λ.Π: Ποίηση είναι μια συγκεκριμένη ποιότητα ενέργειας, που σε συνδέει με την χαρά.

Ποίηση θα πεί Τέχνη.

Τέχνη θα πεί ζωή και εκτίμηση αυτής σε όλο της το μεγαλείο.

Ποίηση θα πεί αυτό-θεραπεία, η οποία σταδιακά σε μετατρέπει σε συνειδητοποιημένο δημιουργό, ο οποίος άλλο στόχο δεν έχει παρά μόνο την κατάκτηση της ευτυχίας.

Η ευτυχία, είναι η χαμένη απλότητα, που σε απαγκιστρώνει από τα στενά πλαίσια του νού και της ατομικής σκέψης και σε οδηγεί στην ενότητα της ολότητάς σου.

Ø Αναζητώντας τις πηγές έμπνευσή σας βρεθήκαμε μπροστά στον άνθρωπο και τα εσωτερικά του προβλήματα. Στις ανθρώπινες σχέσεις και τους εσωτερικούς προβληματισμούς. Αυτοί λοιπόν είναι οι μήτρες που γεννούν ιδέες και εμπνέεστε; Ή τα ποιήματά σας είναι γεννήματα της στιγμής;

Λ.Π: Η ποίηση είναι μάνα εξ ουρανού. Όμως η ευαισθησία είναι αυτή που σε κάνει να βλέπεις, να παρατηρείς και να θέλεις να μεταβιβάσεις ότι έχεις και μπορείς.

-Η έννοια της αγάπης οδηγεί τα βήματά μου. Η αναγνώριση ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, γλώσσας κ.λ.π. με σπρώχνει να θέλω να μεταβιβάσω όλες τις γνώσεις, τις οποίες έχω αποκομίσει μέσα από το μέχρι τώρα πέρασμά μου από τη ζωή.

Οι άνθρωποι χρειαζόμαστε γνώσεις και σωστές πληροφορίες. Η αγάπη δεν είναι  παρά αυτό ακριβώς, δηλ. κατάλληλες  απαντήσεις και ορθές πληροφορίες. Σε μια εποχή που όλα τρέχουν με φοβερές ταχύτητες, οι πάντες και τα πάντα έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τον κάθε έναν από εμάς. Τα πάντα διέπονται από αθέμιτο ανταγωνισμό και εξαπάτηση. Έτσι, νοιώθω την ανάγκη να μεταβιβάσω το μήνυμα, πως η ζωή είναι ένα πέρασμα, γοργό και το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει, είναι να ζήσει στο τώρα, σαν αυτό το τώρα να είναι η τελευταία του στιγμή.

Ο κάθε ένας χρειάζεται τον χώρο  και τον χρόνο του για να ωριμάσει και να αντιληφθεί πως εάν θεραπεύσει τον εαυτό του, εάν του προσφέρει γαλήνη, αυτόματα τα πάντα γύρω του θα γαληνέψουν.

Οι ερωτήσεις, ποιος είμαι, τι θέλω, που πάω και γιατί ; είναι οι μόνες που μπορούν να βάλουν φρένο σε όλη αυτή την συναισθηματικο-νοητική παρακμή που  μας επιβάλλεται.

Η μοναξιά και η αδυναμία επικοινωνίας, μεταξύ των ανθρώπων, είναι το μεγάλο θέμα.

Εάν κάποιος αναρωτηθεί γιατί νοιώθω μοναξιά. Τι είναι αυτό που θα με γεμίσει. Τι μου λείπει ;

Εάν κάποιος κοιτάξει τους άλλους στα μάτια, θα δεί πως όλοι είμαστε πλασμένοι από το ίδιο υλικό και  πως όλοι χρειαζόμαστε να νοιώσουμε ασφάλεια, αποδοχή και καλοσύνη.

Ø Γεννηθήκατε στην Ερμούπολη της Σύρου, όμως μεγαλώσατε και σπουδάσατε στην Αθήνα; (τι σπουδάσατε;)  Οι δεσμοί σας με την γενέτειρά σας είναι στενοί; Θεωρείτε  ότι είναι μια φωλιά. Μα αυτό θέλω να καταλήξω στο ερώτημα: Πόσο πιστεύετε στην αναγκαιότητα μια σταθερής φωλιάς, μιας βάσης για όλους τους ανθρώπους. Είμαστε και μεις οι άνθρωποι όμοιοι με τα ζώα και τα πουλιά. Υπάρχει μέσα μας ένα ένστικτο που μας οδηγεί πίσω στην γη που μας γέννησε;

Λ.Π: Η Σύρος πάντα θα κρατά ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Πονεμένος τόπος που κατοικείται από γενναίους ανθρώπους. Οι Συριανοί είναι άνθρωποι ιδιαίτερα χαρισματικοί από τη φύση τους. Πολυμήχανοι, εξωστρεφείς, αγαπούν την διασκέδαση, απολαμβάνουν το ξένο στοιχείο, αντιλαμβανόμενοι την αξία του διαφορετικού. Τόπος που γεννά συγγραφείς και ποιητές, θαλασσόλυκους αλλά και δυνατά εμπορικά μυαλά.

Την επισκέπτομαι συχνά. Αρέσκομαι να παίρνω το πρωινό πλοίο, ινκόγκνιτο, να κάνω βόλτες στα σοκάκια και να επιστρέφω  αργά την νύχτα  πίσω στην Αθήνα. Υπάρχουν ισχυροί δεσμοί με τον τόπο γέννησής μας, έχουμε το ίδιο dna, είμαστε προέκταση αυτού και αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν μπορούμε να τον λησμονήσουμε.

Το ίδιο συμβαίνει με την οικογένεια, την πατρίδα μας, αλλά και τον πλανήτη μας.

 Ήμουν 9 ετών όταν η μητέρα μου, μας μετέφερε με τον αδελφό μου στην Αθήνα.

Σπούδασα Λογιστικά και εσωτερική Ψυχολογία και εργάζομαι στον Ο.Α.Ε.Δ.

Ø Είστε ποιήτρια και συγγραφέας. Η γραφή είναι ένα χάρισμα. Αρκεί όμως μόνο το χάρισμα  για να ξεχωρίσει ένας ποιητής ή συγγραφέας ή απαιτείται και μεθοδική δουλειά ώστε να τελειοποιηθεί η γραφή του;

Λ.Π: Κάθε Τέχνη απαιτεί συχνή ενασχόληση με αυτήν. Απαιτεί διάβασμα, μελέτη και συνεχή πειραματισμό ώστε να εξελίξεις την τεχνοτροπία σου και να φθάσεις στο σημείο να ανακαλύψεις τον δικό σου τρόπο έκφρασης. Την δική σου φωνή. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι χάρισμα για εμένα προσωπικά, νοείται ο έρωτας προς κάποια κατεύθυνση. Για μένα η γραφή είναι έρωτας και κινητήριος δύναμη. Ο κάθε ένας γεννιέται με τα δικά του χαρίσματα. Οφείλουμε όλοι λοιπόν να εστιάσουμε προς αυτή την κατεύθυνση και να γίνουμε αυτό που γεννηθήκαμε να είμαστε και να εκφράζουμε.

Ø Πρόσφατα συμμετείχατε στην Ποιητική Συλλογική έκδοση των εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ με δύο σας ποιήματα. Τι σας οδήγησε σε τούτη την απόφαση. Δεν υπάρχει σκέψη για μια αυτόνομη μελλοντική σας έκδοση;

Λ.Π: Ανεξάρτητα τις δικές μου ατομικές εκδόσεις, μου αρέσει να πειραματίζομαι και να είμαι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις. Αν δεν δοκιμάσεις δεν μπορείς να ξέρεις, τι σου αρέσει και τι όχι. Ο κος Σκυλίτζης ο εκπρόσωπος των εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ, μέσα από την Εφημερίδα που έχει δημιουργήσει, αλλά και τα Ανθολόγια, μας παρέχει πολλές ευκαιρίες, αναγνώρισης, σύγκρισης, επέκτασης και προσωπικά ακολουθώ τα ερεθίσματα που μας προσφέρει.

Ø Επικρατεί πολλές φορές η άποψη ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΕΙ στον χώρο της ποίησης. Μάλιστα υπάρχουν ποιητές που αναφέρονται σε αυτό μέσω και του ποιητικού τους λόγου. Εσείς ενστερνίζεστε αυτή την άποψη.  Ο σύγχρονος τρόπος σκέψης στην ποίηση πόσο μακριά μπορεί να μας ταξιδέψει;

Λ.Π: Εάν σκεφτώ σ’ αυτή τη βάση, θα πω ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, τα έχουν αναφέρει όλα. Ο Καζαντζάκης τα έχει καταγράψει όλα στο γενικότερο έργο του και κυριότερα στην «Ασκητική» την οποία λατρεύω.

Βήμα προς βήμα, έχει περιγράψει το πώς και το πού, πνέει φρέσκος αέρας για όποιον θέλει να αναπνεύσει ελεύθερα και αυτόβουλα.

Όμως οι άνθρωποι χρειαζόμαστε την επανάληψη, η γνώση χάνεται, ξεχνιέται μέσα στην καθημερινότητα.

Η όποια παρακμή, δεν είναι παρά λησμονιά.

Ανεξάρτητα όμως όλων αυτών,  κάθε εποχή έχει τις δικές της ανάγκες, τα δικά της στάδια εξέλιξης, άρα και διαφορετικά σημεία που οφείλουμε να εστιάσουμε και τα οποία απαιτούν την προσοχή μας.

Κάθε έργο (νέο ή παλιό) που προσφέρεται μέσα από ειλικρίνεια και ανιδιοτελή αγάπη προς τον συνάνθρωπο, τον πλανήτη μας και τα όντα όλων των μορφών και σχημάτων που τον αποτελούν, παραμένει στην αιωνιότητα.

Η ποίηση χρειάζεται παλμό, ρυθμό, διότι είναι μουσική. Κάθε ποίημα  είναι μια μικρή ιστορία και οφείλει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Να διδάσκει, να μεταφέρει ανώτερες ιδέες, αισιοδοξία. Να θυμίζει στους ανθρώπους την εκ γενετής αξία τους.

Ø Όσοι ασχολούνται με την ποίηση είχαν κάποιον δάσκαλο. Ένα/μια ποιητή/τρια που επηρέασε την σκέψη και την γραφή τους, κυρίως την γραφή τους. Εσείς επηρεαστήκατε από κάποιον   ποιητή; Ποιους διαβάζατε/ζετε ; Και κυρίως ποιους σύγχρονους ποιητές ξεφυλλίσατε τελευταία;

Λ.Π: Η αλήθεια είναι ότι διαβάζω τους πάντες και τα πάντα. Κυριότερα όμως αγαπώ τα αρχαία Ελληνικά συγγράμματα και συγγραφείς. Ιδιαίτερα πολύ διαβάζω μυθολογία. Έχω μελετήσει όσο αυτό είναι εφικτό, τις βασικές αρχές όλων των θρησκειών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως όλα ομιλούν για τα ίδια πράγματα, με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικά ονόματα.

Το ίντερνετ από την άλλη μου δίνει την δυνατότητα να βρίσκομαι μέσα στον παλμό του σήμερα, επειδή προσφέρει απλόχερα την ποιητική μορφολογία και θεματολογία πολλών νέων ποιητών. Ο κάθε ένας με τον τρόπο του, είναι ένα κομμάτι του υπέροχου πάζλ που σχηματίζεται και αποκρυπτογραφείται.

Ø Στο σήμερα υπάρχει διάχυτη άποψη ότι η ποίηση δεν πουλάει. Πρόσφατα βρέθηκα σε κάποιο παλαιοπωλείο βιβλίων και βρήκα ποίηση της μιας……. δεκάρας. Υπέροχη ποίηση σε εξευτελιστικές τιμές. Οι νέοι σήμερα, αλλά και γενικότερα οι άνθρωποι δεν διαβάζουν ποίηση. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτό; (εκτός και εάν κάνω λάθος)

Λ.Π: Οι καρδιές των ανθρώπων είναι κλειστές. Η εμπιστοσύνη είναι ξεχασμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα πάντα αξιολογούνται  μέσα από την χρηματική τους αξία, αλλά και τις προτάσεις της μόδας. Η ανθρωπότητα σπρώχνεται επιμελώς προς την ύλη και το δέσιμο με τη σάρκα, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι σάρκα χωρίς πνεύμα, είναι σακί χωρίς ουσία. Νομίζω είναι καιρός να κινητοποιηθούμε και  να κάνουμε την Ποίηση και γενικότερα το διάβασμα Μόδα. Αυτό όμως πρώτον απαιτεί ανιδιοτέλεια και φυσικά την κατάργηση της ανάγκης για πρωτιά και δεύτερον την κατανόηση πως άλλο εκφράζομαι, άλλο γράφω ποίηση.

Ο εκδότης του Πύρινου Κόσμου, μου είχε αναφέρει το εξής : «Εάν παιδί μου οι ποιητές αγόραζαν τα βιβλία των ποιητών, όλοι οι ποιητές θα ήταν πλούσιοι, άρα ανεξάρτητοι να διοχετεύσουν τον χρόνο τους πιο ενεργά προς το έργο τους, αλλά δυστυχώς οι ποιητές δεν νοιάζονται για το έργο, αλλά για την προβολή τους».

Κάθε φορά που κάποιος παρουσιάζει το έργο του, θα έπρεπε όλοι να δίνουμε το παρόν, ώστε και οι έξω από τον χώρο αυτό, να δώσουν σημασία, να αναρωτηθούν τι συμβαίνει, και  να μαγνητιστούν.

Θα έπρεπε να απαιτούμε από τα Μ.Μ.Ε. να συμπαραστέκονται ενεργά και μεθοδικά.

Η λέξη κλίκες και συμφέροντα, νομίζω δίνει απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.

Η ποίηση και η συγγραφή, θα έπρεπε να είναι όχι απλώς επάγγελμα, αλλά «λειτούργημα» το οποίο προωθείται από όλους και κυριότερα από το Κράτος. 

Ø Πολλοί υποστηρίζουν ότι η ποίηση χωλαίνει όταν δεν μπορεί να την κατανοήσει ο αναγνώστης. Σε κάποια συνάντησή μου με ποιήτρια στην Κύπρο, μου είπε ότι απέφευγε να γράψει ποίηση διότι η κατανοητή δική της ήταν σε πλήρη αντίθεση το ποιητικό ρεύμα γραφής που για να το καταλάβεις έπρεπε να έχεις λεξικό δίπλα σου. Πιστεύετε ότι ένας από τους στόχους των ποιητών θα πρέπει να είναι και αυτός; Η ποίηση να είναι όντως κατανοητή έστω και σε βάρος του ύφους του ποιητή ή ο ποιητής πρέπει να ακολουθεί την φωνή του και όπου αυτή τον………βγάζει!

Λ.Π: Πιστεύω στην απλότητα. Πιστεύω πως ο ποιητής κατά βάση πρέπει να μιλά στην καθομιλουμένη, χωρίς όμως αυτό να τον περιορίζει από την δική του φωνή. Διότι ο κάθε ένας έχει το κοινό του. Κάθε βιβλίο, έχει τον αναγνώστη του. Υπάρχουν όλων των επιπέδων συνειδητότητας άνθρωποι. Άρα με μόνο απαραβίαστο όρο, την ηθική του μηνύματος που μεταβιβάζεται μέσω της γραφής, πρέπει να υπάρχουν και όλων των -επιπέδων- ποιητές.

Υπάρχουν άνθρωποι, όπως ο κος Χρήστος Σίνος, που γίνονται ικανοί να διατηρούν την Ελληνική γλώσσα, μέσα από την ποίησή τους, η οποία χωρίς λεξικό ή χωρίς γνώσεις, γίνεται δύσκολο να την καταλάβεις. Όμως η εκμάθηση κάθε καινούργιας λέξης, είναι πλούτος. 

Ø Ο ποιητής είναι άνθρωπος, είναι πολίτης. Ζει μέσα στον παλμό της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα δυστυχώς μας γεμίζει με άγχος και αβεβαιότητα. Πληθώρα προβλημάτων. Τεράστιο το βάρος τους για τους ανθρώπους.  Πώς θα προσδιορίζατε την συμμετοχή σας στις προσπάθειες για εύρεση κάποιων λύσεων ή πως θα καθορίζατε μια συντονισμένη προσπάθεια των ανθρώπων του πνεύματος;

Λ.Π: Ο κόσμος αλλάζει.

Βρισκόμαστε στο στάδιο που κάθε ένας από εμάς, οφείλει προς τον εαυτό του, να μάθει να σκέφτεται ορθά και να αξιοποιεί αυτό το πολύτιμο εργαλείο υπέρ του, αλλά και υπέρ του συνόλου.

Στις ημέρες μας, όποιος έχει γνώσεις πρέπει να τις μεταδίδει με όποιο τρόπο μπορεί.

Ο διαχωρισμός του ΘΕΛΩ από το ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ, είναι ο πρώτος που πρέπει να κατανοηθεί.

Το Θέλω, ανήκει στο εγώ.

Το έχω ανάγκη, ανήκει, στο απαραίτητο για την ζωή μου, αλλά και για την ζωή γενικότερα.

Είναι καιρός όλοι μας, να αναθεωρήσουμε τις πράξεις μας και τις κατευθύνσεις που μας οδηγούν αυτές, μακροπρόθεσμα.

Συμμετέχω στον Πολιτιστικό σύλλογο ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ, ο οποίος ασχολείται με την προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αλλά και την βοήθεια πολλών νέων δημιουργών από όλες τις πλευρές της Τέχνης.

Ο βασικός όμως τρόπος μου είναι η γραφή των βιβλίων μου, αλλά και ατομικές ή συλλογικές συνεδρίες. «Διδάσκω» ρέικι.

Ø Σε ένα ποίημά σας γράφετε: (ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΟΥ) Ορμώ να κόψω τους δεσμούς/ της άνισης/ της άρνησης……. Μην και δεν είμαι ο ίσκιος σου φοβάμαι. Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν είστε της άποψης πως ότι δεν λύνεται κόβεται; Πως μπορούμε να ξεφύγουμε από τις σκιές μας; Είμαστε δεμένοι με αυτές  με κάποιον ομφάλιο λώρο; Που απευθύνονται οι στίχοι σας;

Λ.Π: Ναι, ότι δεν λύνεται, κόβεται. Διότι ότι δεν θέλει να λυθεί, έχει τους λόγους του. Μεγάλο θέμα η συνήθεια. Σε κρατά δεμένο σε επαναλαμβανόμενους κύκλους που σου απομυζούν την ζωή και την ενέργεια. Κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή, απαιτεί συνειδητή προσπάθεια, συλλογική εργασία, μέθοδο, και τρόπο. Η αδυναμία μας είναι ο φόβος της έλλειψης του χρήματος. Ενώ στην ουσία όταν γεννιόμαστε, ερχόμαστε γυμνοί και πλήρως εξοπλισμένοι.

Πρέπει ομαδικά και συλλογικά να απαιτήσουμε να επανέλθει η αξία στον άνθρωπο και σε ότι είναι και εκφράζει ζωή, και να γίνουμε το πρώτο κράτος για άλλη μια φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που προωθεί την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό, προς πάσα μορφή ζωής. Όπως πρέπει να απαιτήσουμε κάθε Τεχνολογικό επίτευγμα να αξιοποιείται υπέρ και όχι κατά της ανθρωπότητας, εξαιτίας της έπαρσης, της αλαζονείας και της άνισης κερδοσκοπίας.

Να αδιαφορήσουμε και να αρνηθούμε κάθε πόλεμο, κάθε αφαίμαξη, κάθε πίεση και κυριότερα κάθε ατομική και συλλογική μορφή εξουσίας που επιβάλει και επιβάλλεται χωρίς να προσφέρει αξιοπρέπεια, πρόοδο και σεβασμό.

Κάθε άνθρωπος είναι τα πάντα,  η διαφορά είναι στην συνειδητή επιλογή, του ποια από αυτά θα εκφράσουμε και ποια θα κρατήσουμε ανενεργά.

Η βία που κυριαρχεί και πλημμυρίζει τις ψυχές μας, υπάρχει εξαιτίας της  χαμένης μας ικανότητας να παρέχουμε τα αυτιά μας, στο να ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή, ώστε με αυτό τον τρόπο να βάλουμε Τέλος, σε όλα τα κακώς κείμενα, μέσα μας και έξω μας.

Συνεπώς οι στίχοι απευθύνονται σε όλους μας.

Ø Σε πολλά ποιήματά σας διαπιστώνουμε μια έντονη τάση αναζήτησης. Σαν να είστε ένας εκσκαφέας που μπήγει τις δαγκάνες του στη γη και ψάχνει, ψάχνει…….. Αναζητάτε τους χαμένους έρωτες, τις λανθασμένες αγάπες, την ειρήνη που δεν μας χτύπησε την πόρτα, τη γαλήνη που μας έλειψε, Τι ακριβώς θα επιθυμούσατε να βρείτε; Είστε ικανοποιημένη από τον κόσμο μας;

Λ.Π: Οι άνθρωποι ο κάθε ένας με τον τρόπο του, είναι υπέροχοι και αξιαγάπητοι.

Ότι κοιτάξεις με αγαπησιάρικα μάτια, εστιάζοντας προς τα θετικά του, γίνεται ικανό να αντανακλάσει το μέγιστο καλό.

Επί της ουσίας στα ποιήματα, αλλά και στα βιβλία μου, ομιλώ για την τροφή που όλοι έχουμε ανάγκη. Την αγάπη σε όλες της, τις μορφές. (Νοητική, ψυχική, συναισθηματική, σωματική, πνευματική).

Ναι, είμαι ευτυχής που μου έχει χαριστεί ζωή, αλλά και γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να γεννηθώ σε μια εποχή μεγάλης σημασίας για την μετέπειτα ανθρώπινη πορεία και εξέλιξη.

Φυσικά είμαι σίγουρη, πως η ανθρωπότητα θα τα καταφέρει να αντιστρέψει την μάταιη πάλη με τον εαυτό της και να μετατρέψει αυτόν σε σύμμαχο, αντί εχθρό.

Ø Και….. για το τέλος θα θέλατε να προσθέσετε κάτι …..

Λ.Π: Αν κάτι έχω να προσθέσω, είναι η προτροπή μου προς όλους να ασχοληθούν ενεργά με κάθε μορφή Τέχνης, διότι ο χορός, το τραγούδι, η γραφή, η ζωγραφική, η φωτογραφία, κ.λ.π. σε ενώνουν με τον εαυτό σου, και σε βοηθούν να ταξινομήσεις και να ταξινομηθείς, να εστιάσεις στην ομορφιά, πολλαπλασιάζοντάς την.

Δεν πειράζει αν δεν γίνουμε μεγάλοι ποιητές, τρανοί ζωγράφοι, ή χορευτές, σημασία έχει

να βρούμε κάτι που μας κάνει να νοιώθουμε άξιοι, ικανοί, γιορτινοί.

Να βάλουμε στόχο, να κάνουμε μόδα το χαμόγελο, την χαρά, την αισιοδοξία, τον έρωτα, κατανοώντας ότι κατάθλιψη, σημαίνει αναξιοποίητη, εγκλωβισμένη ή σε λάθος κατευθύνσεις  τοποθετημένη ενέργεια.

Σημασία έχει να ανοίξουμε  τις καρδιές μας, να ενώσουμε τις φωνές μας και να ευχηθούμε συνειδητά το καλύτερο για όλους, αφήνοντας τον χρόνο να κάνει τα υπόλοιπα.

Ταπεινά, σας ευχαριστώ….

Λουκία Πλυτά