ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ / Τσιάβος Χρήστος

 

 
Η ψυχή του παιδιού αγνή,
Και η καρδιά του,
Τεράστια κι ανοιχτή,
Για οποιονδήποτε,
Να βρεθεί εκεί.
Ανιδιοτελής η Αγάπη,
Που σου δίνουν.
Για να βρεθείς στην καρδιά τους
Και για να κερδίσεις την Αγάπη τους,
Με πράγματα απλά,
Θα τα καταφέρεις.
Ένα χαμόγελο, μια λέξη
Και ηρεμία στο βλέμμα.
Με ένστικτο λειτουργεί ένα παιδί.
 
Κι αν είσαι άνθρωπος περίεργος,
Με κακή ψυχή,
Μόνο με τεχνάσματα ύπουλα,
Θα μπεις
Μες στην καρδιά του,
Και θα του δώσεις μόνο αρνητικά.
Αχ Θεέ μου γιατί να υπάρχουν,
Αυτοί οι άνθρωποι;
 
Αν όμως είσαι άνθρωπος σωστός,
Ένα παιδί ενστικτωδώς,
Θα σε συμπαθήσει,
Είτε αγόρι είτε κορίτσι κι αν είναι.
 
Να ήμασταν όλοι παιδιά,
Θα ήταν ο κόσμος μια αγκαλιά.
Να μάθουμε από τα παιδιά,
Κι όχι να τα μαθαίνουμε εμείς αυτά
Τα λάθος πρότυπα.
«Γιατί;» θα αναρωτηθείς.
Δες τον κόσμο γύρω
Και θα καταλάβεις.
 
Τον είδες;
 
Οι σχέσεις όλες δεν ευδοκιμούν,
Γιατί όλοι το συμφέρον κοιτούν,
Και πληγώνουν όσους,
Την πραγματική φιλία
Και τον πραγματικό Έρωτα αναζητούν.
Ξεχνάνε ότι κάποτε ήτανε παιδιά,
Κι όλοι παίζανε σαν μια συντροφιά.
 
Όσο μεγαλώνει κάποιος,
Τόσο χάνει την παιδική ψυχή του.
Αυτό του επιβάλλει η κοινωνία
Κι η οικογένειά του.
 
Καιρός να αντισταθείς,
Και το παιδί που είσαι,
Να το διατηρείς.
Άσε τους γονείς να λένε.
Γίνε πρότυπο και για αυτούς.
Κι αν δεν θέλουν,
Άφησε τους στη μιζέρια,
Και φτιάξε τον δικό σου κόσμο.
 
Διάδωσέ  το παντού.
Βοήθησε ένα παιδί,
Να μείνει πάντα,
Σε αυτή την στιγμή,
Και τους γονείς αυτού,
Ν’ ανακαλύψουν,
Την κρυμμένη πλευρά,
Που λύνει όλα τα προβλήματα.
Κι αν δεν θέλουν,
Δείξε τους τί χάνουν
Και σώσε τα παιδιά.
 
Σώσε τα παιδιά.
Η Ελπίδα του κόσμου είναι αυτά.
Κάτι ξέρουν τα παιδιά
Που δικό τους κόσμο φτιάχνουν,
Με ψεύτικα πρόσωπα, πλασματικά.
Μόνο τα παιδιά.
Αυτά ξέρουν,
Μόνο αυτά.
Μόνο τα παιδιά.
Από την ποιητική συλλογή «Η Διέξοδος…» (2024)