μέσα στην ποίηση.
Ο θυμός έγινε σύννεφο
που καμώνεται στην θάλασσα.
Τι γυρεύω μες στο σκοτάδι;
Ποιος μου μάγκωσε τα πόδια;
Τρυφερά θα σου θυμίσω
πως υπήρξα –
δεμένος και γω όπως τόσοι άλλοι.
Τρυφερά θα σου μιλήσω για το σώμα μου
έτσι όπως πλαγιάζω αποκαμωμένος.
Τρυφερά, τρυφερά…
Αστόχησα κι απόψε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου