Να είναι Κυριακή…

Θα φύγουμε ένα πρωινό σιωπηλά.
Μαζί μας θα έχουμε νότες ερώτων,
για μουσική στο μακρινό μας ταξίδι.
Να ‘ναι Κυριακή, να περιμένουν ήδη
οι χαμένες μορφές ποιητών, των πρώτων
στην άφιξή μας ψυχών, να ‘ναι αγκαλιά.

Μαζί τα χέρια θα βαστούμε τρυφερά.
Στα σύννεφα της λησμονιάς μην χαθούμε,
στους πρωτόγνωρους τόπους που πηγαίνουμε.
Να είναι Κυριακή, μαζί σα βγαίνουμε,
απ’ της εκκλησιάς την πόρτα, ας σταθούμε,
ας γελάσουμε στα χρόνια τα ζοφερά.

Ο τελευταίος ασπασμός ψιθυριστά,
στις μνήμες των πολλών πάντοτε ν' αντηχεί,
σιωπηλό τραγούδι, χαλεπό μήνυμα.
Να ‘ναι Κυριακή, τα γέλια, ξεκίνημα
όμορφο από πάνω μας σαν μιά ευχή
των μικρών παιδιών που παίζουν αντικριστά…!

, "οι θρήνοι της ψυχής μου"