γιννιέτι κι βαφτίζιτι στους ουρανούς απάνου
όλοι οι αγγέλοι χαίρουντι κι όλοι δοξολογιούντι
κι τα δαιμόνια σκάζουνι, και σκάζουν και πλαντάζουν
τα σίδερα ταράζουν.
Σι τούτ΄ το σπίτι που ΄ρθαμι, μι μάρμαρου στρωμένου,
εδώ ‘χουν κόρ' για παντρειά, κόρη για αρρεβώνα.
Της τάζουν γιο του βασιλιά, της τάζουν γιο του ρήγα.
Δεν θέλει γιο του βασιλιά, δεν θέλει γιο του ρήγα
Μον θέλει τα’ αρχοντόπουλο, που πιρπατεί καβάλα.
Σι τούτ’ το σπίτι που ΄ρθαμι πέτρα να μην ραγίσει
κι ου νοικοκύρης του σπιτιού χρόνους πολλούς να ζήσει.
Και εις έτη πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου