είναι μονάχα μονοπάτι
για να πορεύεται η ποίηση ανενόχλητη
από τη σκέψη στη γραφή
κι απ' τη γραφή στη σκέψη.
Αδιάβατο θα γίνει αν το φορτώσεις με ζιζάνια
κι αν πάλι το γυαλίσεις σαν παγόβουνο,
γλιστράει εκείνη και σου φεύγει.
Άστο, φρεσκοσκαμμένο χώμα να βυθίζονται τα πόδια της
να ευφραίνεται η όσφρησή της χωνεμένη κοπριά,
υγρό προζύμι και χλιαρό, έτοιμο να φουσκώσει
και στις προσκλήσεις σου μην είσαι φορτικός.
Εκείνη ξέρει. Θα σ' επισκεφτεί
σε ώρα που δεν την περιμένεις .
Το γήινο σώμα σου, ποιητή, σαν το διαλέξει Εκείνη
θα είναι ευλογημένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου