Ήταν διαμελισμένος ο μεγάλος σκύλος
Τα φορτηγά ενα-ενα, τον έτεμναν.
Δεν μου ήταν άγνωστη, αυτή η μυτερή μαύρη
μουσούδα.
Άξαφνα σαν σε όραμα θεοσεβούμενου
πλησίασεν ο ποιητής Σαχτούρης
-μα ναί, ήταν ο δικός του σκύλος-
‘’Και τώρα;’’ του είπα αμήχανα
‘’Τίποτε δεν αλλάζει...
τη δουλειά του τη κάνει κι έτσι’’
μου απάντησε, φεύγοντας για απέναντι.
Με κάτι χαρτιά γραμμένα με το χέρι
κι ανάμεσά τους ,
κάτι περιοδικά του ιπποδρόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου