"Πατούσε
βιαστικός τα -πρώτα- σκαλοπάτια ο Σεπτέμβρης μας, μόνος και
μελαγχολικός όπως πάντα/ γκριζαρισμένος, με τα σύννεφα του απλωμένα -μα
τόσο ακατάστατα- στον ορίζοντα/ σε λίγο τα φύλλα, στρώμα θα γίνονται,
καθώς θα κιτρινίζουν χρυσαφίζοντας στις σταγόνες της βροχής/ το
καλοκαίρι, έκλεισε την πόρτα, όμως κάπου πάλι γυρίζει κι ερωτεύεται/
μαζί του κι εμείς, προσηλωμένοι, σε μια καρδιά αγαπημένη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου