Νομίζαμε πως γνωριζόμαστε καλά.
Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν
Χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη παραφορά
Και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα
Φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος
Πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, κι εμείς
Δυο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου