αδελφού
όλο λέω να φύγω
να τρέξω στο ατελέσφορο της προσδοκίας θαύμα
και με καμάρι να αλωνίσω το σκοινί σε σπίτια κρεμασμένων
να αναρριχηθώ ο ανάξιος στο γάργαρο της οικουμένης προσωπείο
με στυλ ανδρός πετυχημένου
όλο λέω να φύγω κάποια μέρα
να νιώσω μια φορά κι εγώ ειρήνη κραταιά
με το δεσμώτη διπλανό μου
να γλεντήσω τη γλώσσα μου στον ρυθμό της σιωπής του
χωρίς να το στρώνει η χαρά
σαν χιόνι πάνω στο κορμί μου
όλο λέω να φύγω κάποια μέρα
κι όμως τίποτα ποτέ για τώρα και για πάντα
όλο ανόητα μιλώ
κι όλο αποδοτικά δεν πράττω
φαιδρή γιρλάντα αταίριαστη
μιας προπολεμικής γιορτής
ακούραστος κι αχρείαστος συνάμα
αχθοφόρος δακρύων
στης μεσοπρόθεσμης αισιοδοξίας τον δρόμο
ένα ενθύμιο ηδονής
που κάποτε ερήμωσε
προώρως
μισό δεμένος μισό λυτός
στου Οδυσσέα τ' αδέκαστο κατάρτι
κεριά στα αυτιά στάχτη στα μάτια
σώμα χτικιό που έγινε κατάρτι
καυτό τραγούδι που έσβησε
σιωπή
όλο να φύγω θέλω
όλο να φύγω
κουράστηκα με τακτ
ολέθρια να γλιτώνω
αλλοδαπός της ευτυχίας
αδελφέ
όλη μου τη ζωή
αδελφέ μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου