Χώροι κληρονομιάς

Χαστούκι ζωής
ξεπετάει το καθιστικό του μητρικού
σε ευτελές ενοίκειο·
θρύψαλα το οικογενειακό πορτραίτο,
κάτι κειμήλια με γάζες περιθάλπω 
σε πορεία μετανάστευσης.

«Μόνο ο θάνατος υπόσχεση ιδιοκτησίας τώρα»
η τηλεφωνική διαθήκη σου,
ειρωνικά χωρατά
οι ανελκυστήρες του χώρου σου.

[να θαφτείς με τ’ αγαπημένα σου τσιγάρα
«να τρατάρεις τα Χερουβείμ» ζήτησες.]

Ετήσιο προσκύνημα
την υλικότητα σου ψηλαφίζω,
απούσα παρούσα
στο μαρμάρινο οικόπεδο
–πόσο δίκιο είχες–
μάταια.
Αλλού το ειδικό βάρος της απώλειας.

Δωμάτιο 609 αυτήν την φορά
έπιπλα χωρίς εκπλήξεις·
μνήμες απολυμαντικά
σούζα στην επιθεώρηση.
Φρούτα πίνακες
καταπίνουν ημερομηνίες λήξης
λουλούδια εμπριμέ
φυλορροούν την άνοιξη του γέλιου σου.
Το λαμπάκι νυχτός
γυρίζει πράσινο
αναγκαστική κατάταξη
στα τάγματα εξορίας.
Αέρας ανωτερότητας.

Το σινιαρισμένο
το ατσαλάκωτο
το φρεσκοξυρισμένο
λαμπάκι.
 
Αναπαύομαι ν΄αλλάξει χρώμα,
μαρσάρω με κόκκινο
προσφέρω τσιγάρο·
προοπτική
αναλαμπή συνέχειας,
υπεύθυνο σκοπιάς το αναθέτω.

Αποστολή:
Εν ολονύχτιαν εγρηγόρσει
ν΄αφοπλίσει τυχόν αυταπάτες
αγουροξυπνημένων ονείρων.

Οδηγίες:
Στην πρώτη υποψία
αρειμάνια τζούρα
–σύρμα στα πνευμόνια–
η καύτρα
–βαθύ κόκκινο μωβ–
να λιώσει τη νύχτα
ουρλιάζοντας.

Ανταμοιβή:
Εκλεκτός καπνός
από φυτεία σπάνιας διαλογής
οργανικός,
στριμμένος στον
τίτλο ιδιοκτησίας μας.