Αποχαιρετισμός

Συναντηθήκαμε αργά το απόγευμα κάπου προς τον παλιό
         σταθμό. Φυσούσε από το πρωί κι η θάλασσα ήταν
         έρημη στα καφενεία και στα τραμ της αφετηρίας

Κοιτούσα τα χέρια του που έσφιγγαν ήρεμα, με κρυφή συγ-
          κατάθεση, τα δικά μου. Μες στο σακίδιο ήταν όλος
          ο κόσμος του - πουλόβερ, βιβλία, γράμματα... Ε-
          πρεπε να 'ρχονταν τα πράγματα αλλιώς, μα το θε-
          λήσαμε τάχα

Αχρωμο φως, μια Κυριακή φθινοπωριάτικη, καμιά ελπίδα.
           Μικρά ταξίδια στις ακτές, όλα χαλάσανε. Θεέ μου,
           τόση ερημιά

Εβρεχε στην επιστροφή και ο αυτοκινητόδρομος γέμισε
            φωτεινά σήματα, πικρά ολομόναχα φώτα